Samenvatting

Het Andalusische dorpje Los Baños de Calderón is ingeslapen. De Deense barkeeper Lars verblijft in Torremolinos en kan op een dag kiezen om het standaardrepertoire af te werken. Hij kiest er echter voor om de heuvels in te trekken en komt bij een ingeslapen dorpje Los Banos de Calderon. Het ooit zo fraaie hotel heeft nu in de volksmond Hotel Duivenpoep en de zwavelbaden waar het bad vroeger om beroemd was, zijn vrijwel gesloten. Er zijn zo weinig nieuwe jonge mannen dat de jaarlijkse processie met het Jezusbeeld in de Semana Santa geen doorgang meer vindt. De school zal wellicht gesloten moeten worden bij een gebrek aan leerlingen.

Lars loopt met een fotocamera en ontmoet zo de Nederlandse vrouw Lydia die vroeger met haar Engelse man Ian twaalf gelukkige jaren heeft meegemaakt en een prachtig stuk natuur vlak bij haar huis in bezit heeft (El Valle Olvidado- De vergeten vallei) Hij neemt onderweg wat foto’s van haar en gaat dan naar het centrum van het dorp waar hij op het terras in gesprek raakt met de burgemeester. Omdat hij een filmtas heeft met daarop de titel Cinetotal, vraagt de burgemeester hem of hij filmmaker is en Lars ziet de kans van zijn leven. Terwijl de burgemeester Bernardo opschept over zijn dorp, begint Lars in zijn kansen als filmmaker te geloven. De burgemeester wil hem graag verleiden om en film te maken en wanneer Lars dan ook nog eens het prachtige natuurtalent, de sexy Mariangela als potentieel filmster ziet, besluit hij het spel mee te spelen. Hij neemt contact op met de jongens in zijn studentenhuis om te vertellen dat ze een speelfilm kunnen maken en dat zijn vriend Henning allerlei nepspullen moet kopen om de illusie bij de bewoners te wekken dat ze een film kunnen maken. De burgemeester die gebrekkig Engels spreekt, roept de hulp in van Lydia om duidelijke afspraken te maken.

Lars wil uitgaan van een film die hij al eens heeft gezien waarbij er allerlei mooie jonge vrouwen in een geïsoleerd dorp wonen. Een man wil een vrouw meenemen, maar wanneer ze over de grens komen, verschrompelt de mooie vrouw ineens tot een gerimpeld besje. Alleen binnen de grenzen van het dorp bleven de vrouwen jong en jeugdig. Dat script staat model voor de nieuwe film van Lars. Lydia helpt nog wat mee om het script uit te diepen en ze moet ook proberen Mariangela over te halen om de rol van mooie vrouw te spelen. Die wil aanvankelijk niet, maar uiteindelijk zal ze toch de rol spelen. Het hele dorp zal trouwens een rol kunnen spelen, want Lars wil de illusie zo groot mogelijk maken. Hij wil dan ook niets betalen voor allerlei faciliteiten die het dorp voor de film ter beschikking stelt (zoals het zwavelbad)

Het dorp komt inderdaad tot leven en allerlei mensen willen graag een rol spelen. Alleen de blinde lotenverkoopster (loterij Once) Loretta is vrij negatief: zij waarschuwt voor het verderf dat de filmwereld in Calderon zal brengen, maar er wordt slecht naar haar geluisterd. De mensen willen alleen het goede van de geluksbrenger zien (vgl. het motto) Intussen zijn de studentenvrienden van Lars uit Denemarken gearriveerd in een bus waarop ze de naam Cinetotal hebben laten aanbrengen. Maar het meeste materiaal dat ze bij zich hebben, is gewoon nep. Ze willen gewoon een leuke tijd hebben, verblijven in de twee hotels die het dorp rijk is en zullen de rekening nooit betalen.

Lars laat de opnamen beginnen, maar je kunt wel zien dat hij geen geroutineerde regisseur is. Hij vindt alles best onder het mom van naturel acteren en Lydia krijgt argwaan. Intussen is ze eigenlijk ook een beetje verliefd geworden op Lars die zijn echte verliefdheid echter richt op Mariangela. Dat is natuurlijk geen grootse actrice maar o0ok dat is niet erg. Het komt tot scènes waarbij het hele dorp aan de citrusoogst plukt, de bruid door haar vader wordt weggegeven. Lars heeft helemaal geen berouw van zijn verkeerde daad omdat hij ziet dat het dorp juist begint op te bloeien. Lydia ziet met lede ogen aan dat er toch wat schijnt op te bloeien tussen Lars en Mariangela. Had ze zich toch iets in haar hoofd gehaald met de twintig jaar jongere Lars. Ze valt niet op de kleine mannen in het dor: ze wil een wat langere man.

Het wordt zo langzamerhand toch wel duidelijk dat Lars gene echte regisseur is: het gaat tijdens de laatste draaidagen eer om het feesten dan om het maken van de nepfilm. Lydia komt er ook achter dat de film nep is wanneer ze een filmblik vindt dat met takes zou moeten zijn gevuld, maar er blijkt slechts aarde in te zitten. Ze confronteert Lars er mee. Ze wil echter dat hij de film gewoon afmaakt: nep of niet. Hij komt haar thuis opzoeken en even lijkt het erop alsof er toch nog iets van intimiteit tussen de twee zal komen. Maar omdat Lars uit de badkamer komt met een foto van Lydia toen ze nog heel jong (en mooi) was, bedenkt Lydia zich op het laatste moment. Ze wil niet terug naar het verleden. Ze bedenkt dan hoe ze als vijftigjarige over dertig jaar zou zijn en masturbeert bij die gedachte.
De film wordt afgemaakt, daarna vertrekt de crew van de studenten weg uit Los banos de Calderon en laat niets meer van zich horen. Zelfs een half jaar later zijn de rekeningen van het hotel nog niet betaald. Maar het dorpje heeft wel een facelift ondergaan en er is zelfs een kleine stroom toeristen op hang gekomen. Er worden zelfs drie blondharige kinderen in december geboren en dat is goed voor de aanwas van leerlingen voor het schooltje van Carlos. Lydia heeft inmiddels ook een besluit genomen: ze heeft 900 € gegeven aan Bernardo : die zijn bestemd voor het eeuwigdurende onderhoud aan het graf van Ian, maar hij mag ze ook besteden aan het gat voor de rekeningen van Lars. Zelf zal Lydia vertrekken naar Salamanca om daar les te gaan geven. Ze kan eigenlijk het verleden laten rusten en haar oog richten op de toekomst: ook dat heeft Lars bij haar teweeg gebracht. De mannen zijn in Salamanca trouwens wat langer. Ze gaat een scenario schrijven van de gebeurtenissen in Los Baños de Calderón. In de gevonden dagboekaantekeningen beseft ze wat er is gebeurd: Lars heeft de mensen nieuwe hoop gegeven doordat hij ze aandacht had geschonken.